I dag fekk eg nok ei påminning om kor viktig det er å sjå andre i augo og smile til den du ser på. Ei mamma kom bort til meg og sa kva 4 åringen hennar sa;

Gudrun elskar meg, for ho smiler til meg kvar gong ho ser meg.

Tenk så godt for ein firåring, eller 38 åring, å kjenne seg elska i barnehagen. Og alt som trengst er augekontakt og eit hjarteleg smil. Anerkjennelse. Å verte sett i kvardagen.

Har du møtt folk på butikken, som ser på deg, og lyser opp i eit levande smil? Korleis kjenner du deg då? Eg vert glad, kjenner meg betydningsfull. Øyj, ho vart glad for å sjå meg.

Kva med folk som ser på deg, seier hei, med eit surt og reservert smil? Kva tenkjer du då? Eg tenkjer automatisk; Kvifor hatar du meg? Kva har eg gjort deg?

Merkeleg kor mykje eg kan legg i eit smil, ikkje sant? Eg reknar ikkje med at dette berre gjeld meg.

Eit smil over midtgangen på bussen om morgonen, kan forhindre eit sjølvmord seinare på dagen, seier erkebiskop Fulton John Sheen. Hindre eit sjølvmord, det er kraftfulle saker. Men eg trur han kan ha rett. Viss alt kjennes håplaust, då er det godt å verte sett, og eit smil varmar mykje.

Blir du med på eit forsøk? Smil kvar gong du møter augo til nokon, så ser me kva som skjer. Min påstand er at du får eit smil tilbake, og gjer ein forskjell på dagen til den du smiler til. Kva trur du?

Og firåringen har forresten heilt rett <3

Light and love to the people! Og SMIL.
-Gudrun-