Det kom fleire forslag til blomstersangar, og ikkje ver redd, eg har ikkje gløymt dykk. Men fann ut at det var best med to blomsterpostar 😉

Eg trur eg har nemt det før, men me var iallefall tre søsken, søstra mi som er 2,5 år yngre enn meg og storebroren vår som var 6 år eldre enn meg, og så har me då sjølvsagt ei mamma og ein pappa. Broren min var veldig musikkavhengig, og det var nok han som innførde Frem fra glemselen for oss. (Der desse to siste sangane var henta frå). Elles gjekk det mykje i Sputnik og anna norsk musikk. Og alle som har snubla innom bloggen min, veit jo at eg er litt over middels sangglad. Søstra mi er òg veldig glad i musikk, om enn ein litt anna tilnærming enn meg, som druknar i barnesangar. Berre slik at du skal få litt innblikk; ho skaffa oss billettar til den første Guns n’ Roses konserten som var for nokre år sidan, og den vart veeeeldig raskt utseld. Men den SKULLE ho på! I allefall, me gaula og sang då me var ungar (og nokon av oss gjer det fortsatt), og du reknar sikkert med at mamma og pappa også sang masse med oss. Vel svaret er nei, slett ikkje, eg har aldri opplevd at dei har sunge til meg, dei er rett og slett ikkje sangfolk (men veldig gode foreldre altså, men sang- og musikkinteressen har me ikkje arva derfrå). Me lærte sangar frå kassettane (jadå, i gamle dagar) til broren vår, og det funka som fjell. Og moralen er; Du må ikkje synge for barna dine for at dei skal verte glade i sang og musikk, men gjer det gjerne, for det er veldig moro. Og ungane bryr seg ikkje om kor reint du syng! (Eg syng som ei kråke, men eg syng likevel, hender nokre vaksne klagar, men eg har aldri opplevd at ungane gjer det.)