Eg vil dele eit tankekors med deg i dag! Det var vekkande for meg då eg høyrde det, og så sant så sant!

Eg var i London forrige helg, på Experts Academy med Brendon Burchard. Ein svært fornuftig mann. Ein av dei tinga han sa, var at me ikkje skulle vere redde for å ta kontakt med folk. Grunnen til at me var det, stamma ofte frå ein tosk som hadde såra eller avvist oss ein gong. Me sat 500 mennesker i salen, og han gjorde ein liten demonstrasjon med oss, på kor dårleg matte det var å late dette styre oss. Han byrja med å få dei som kunne navngi ein som hadde avvist, så det sette spor, om å reise seg. Noko sjølvsagt alle gjorde, så gjekk han oppover, han stoppa på 20. Då reiste tre i salen seg. Så tok han det omvendt. Alle som kunne navngi ein som hadde vore grei, skulle reise seg. Alle reiste seg på 500 og 1000… (Me var jo 500 greie folk i salen, og eg snakka med dei fleste av dei… på engelsk ja, og gav dei mine innerste tankar.) Viss du hadde 500-1000 til å cover your back, så kunne du ta dei med deg og storme dei 20 som hadde avvist deg.

Og det er jammen sant. Jadå, du kan treffe på ein tosk, viss du strekker ut handa og ber om noko, eller tilbyr noko, men sansynlegheita for at det er ein grei person er mykje større.

Tenk på det!

Eg hadde ei flott oppleving då eg kom att på jobb på måndag, kunne nok hende at det var søvnmangel som gjorde at eg vart litt rørt, men no skal du høyre. Me er jo ei gruppe med eit åringar, og i samlingane pleier me å spele marakass mens me syng «Hei på deg». Me sender instrumentet rundt, og syng eit vers for kvar unge (og av og til for kvar vaksen.) Dei største i barnegruppa, som vert to i løpet av våren, har vore litt meir deltakande med å sende vidare og å spele på marakassen, men på måndag, då spelte alle ungane og alle sende den vidare til neste mann. Det var stas å sjå! <3 Ta vare på dei små gledene i livet!

Klem,
-Gudrun-