Hallo verda!

Velkommen til mi nye heimesida. Etter å ha blogga i godt og vel eit år, har eg no altså gått til det steget å kjøpe mitt eige domene. Valget fall på samlingsboksen.no. Grunnen til at eg valde samlingsboksen, er at gjennom dette året har samlingsboksar vore eit gjennomgåande tema på bloggen.

Eg er, som dei fleste lesarane av bloggen har skjønt, og ikkje minst; Ungane er, svært glad i samlingsboksar. Boksar der eg har liggande forskjelleg stasj som eg kan bruka i samlinga. Eg har hatt min del av rutine samlingar med kjedeleg innhald, og eg har òg planlagt mang ei samlingsstund. Men etter at boksen vart ein fast samarbeidspartnar, har eg, ungane og dei andre vaksne, fått det meir moro i samlingsstunda. Berre det å trekke opp edderkoppen, og la ungane «gjette» kva sang me skal synge, er så mykje meir spennande enn «Nei, no syng me vesle Petter Edderkopp, de. Ein to tre» Eitåringane likar samlingsboksar, toåringane likar det, tre- fire- og femåringane, seksåringane, tjueåtte åringane, knyte det til noko visuelt, noko meir handfast, fengjer mykje meir enn berre abstrakt prat.

Eg fyller jo boksen min med det eg finn på min veg, men den første gongen eg var med på ei samling der det vart brukt ein boks (sterk underdrivelse, for det var ikkje ein boks, men ei vakker, rosemåla kiste), var boksen/kista tom. Men sjølv med eit heilt tomt skrin, trylla Judith, som hadde samlingane, fram spennande sangar frå skrinet.

Velkommen til min nye heim, håpar du vil følgje meg vidare og sjå kor ferda går. Og deler du den med andre som treng det, er dei hjarteleg velkomne, og eg vert super glad <3

-Gudrun-

Nytt liv til ein dorull.

4H er ein flott organisasjon. Eg tok sjølv plaketten for eit par år sidan, og no er jenta mi i gang med sitt tredje år som 4H’ar. (ÅÅÅåååå, hugsar de landsleir i Innvik, Søgne og Ørje og Nordiskleir i Finland og Lyngen… Ja, ja, nok om det. Men til notidas 4H’arar; Reis på leir!!)

Vel, hausten for ein 4H’ar er alltid travel. (Egentleg skal det vel ikkje vere spesielt mykje meir travelt, men slik var det for 25 år sidan og slik er det no) Men, sidan me no brukar haustferie/fugle-sjukmelding til å gjere ferdig årets prosjekt, tenkte eg at dette må eg no vel kunne utnytte på ein eller annan måte.

Som tenkt, så gjort! No har eg tre Bukkar og tre griser og ein ulv, som eg kan bruke i samling, evt. saman med dokketeateret mitt.

Man tager nokre dorullar, tomme.

Bretter litt ned på toppen, slik at du får «øyrer».

Måler i passande fargar.

Slik vart dei ferdigmåla. Me manglar hale på grisane og ulven, samt horn på bukkane. Dette skal me lage med tråd. Vart dei ikkje søte?? Så enkelt, så genialt!

(Ja, har fått litt hang-up på dei tre små grisene….)

Del gjerne med andre som treng enkle idèar til gjenbruk og aktivitet med barna <3 -Gudrun- (Facebook)

Ein treåring sine favorittar

I vår sang eg «Gå ein tur i Jungelen» for første gong for min eigen treåring, ein sang som eg hadde sunge nesten kvar dag saman med andre treåringar. Dette vart raskt ein favoritt som han valgde kvar gong han skulle legge seg ei tid.

Jungel-sangen
Gå ein tur i jungelen,
gå ein tur i jungelen.
Kva ser du der?
Kva ser du der?
Viss du høyrer lydar,
viss du høyrer lydar,
kva kan det ver’?
kva kan det ver’?
Eg trur det er ein slange, ssssss
eg trur det er ein slange, ssssss
eg trur det er ein slange, ssssss
som ser etter litt mat,
som ser etter litt mat.
Gå ein tur i jungelen…osv
Eg trur det er ein krokodille, klapp, klapp, klapp
eg trur det er ein krokodille, klapp, klapp, klapp
eg trur det er ein krokodille, klapp, klapp, klapp
som ser etter litt mat,
som ser etter litt mat.
Gå ein tur i jungelen…osv
Eg trur det er ein tiger, wreeeel, wreeel,
eg trur det er ein tiger, wreel, wreeel,
eg trur det er ein tiger, wreeel, wreeel,
som ser etter litt mat,
som ser etter litt mat.
Eg hapa’kje da verte meg,
eg håpa’kje da verte meg.
(eller saman med min eigen gut håpar eg det ikkje vert meg og deg eller oss 😉 )
Denne er med rørsler, som ein gjer ørlite før teksten, slik at ungane enklare klarar å henge med.
Det var favoritten ei lang stund, heilt til eg starta på småbarnsavdelinga, og begynte å synge tre små griser. Då adopterte han den som favoritt, rett nok ikkje like lenge, berre lenge nok til at han hadde lært den. 😉 Den skreiv eg opp att i ein post tidlegare i veka. Men som sagt, måtte han alltid avslutte med at «So leste mammao atte døri» slik at han fekk ei god og trygg avslutting på det heile.
No er det ein ny favoritt, som han kallar sjiraffen blaffen. Dette er ein sang som eg sjølv òg er veldig glad i, men som eg har brukt alt for lite i det siste.

 

Sjiraffen Laffen
Sjiraffen Laffen, gir alltid blaffen,
i om det er fløyte nok i kaffe’n.
Sjiraffen Laffen, sa sist eg traff’en
Ka-raf-el-vaff.
Tjo og hei på deg gamle venn,
tiddeli-tuddeli, smått om senn.
Rumba, samba og så ein vals,
høyr no eg synger av full hals.
Taratta-ta-ta….
Når eg var på stor-avdeling, dansa me alltid samba rundt i rommet mens me sang denne sangen, det har eg ikkje gjort i dei siste to åra med småbarn. Men kanskje eg skal ta den med inn i gymsalen, små barn dansar vel?Ein gong, om ikkje so lenge (??), skal eg begynne ta opp video. Vil du ha video med Jungel-sangen? Skriv ein kommentar, eller skriv det på Facebook.

-Gudrun-
som har greidd å ikkje løfte og ikkje bøyge seg so masse i dag, og går med ein nærsynt og eit langsynt auge enn so lenge.

Tankelaust prat…og små øyrer.

Mannen min er svært mørk til norsk å vere, dei to eldste ungane er òg mørkaugde og har gyllen hud. Mens minstemann då, har heilt blå auger og veldig blondt hår. Og gjett om han får høyre det, kven me enn treff, kor me enn går. Han får så mange kommentarar på augefarge og hårfarge, at han stadig spør «Kefør eg ha slikt haor?» eller «Kefør eg ha blaoe auge?»

Og då vil eg spørje deg her og no; Kvifor spør folk om slikt? Kvifor går folk rimeleg langt i å beskulde meg for å ha vore utru? Trur folk det er greit for mannen min, guten min og meg å stadig få det spørsmålet? Eller trur folk at ingen andre enn dei har sett at guten faktisk har lyst hår?

Dette får meg til å tenkje på kor viktig det er å ikkje snakke over hovudet på ungane. Ungane får det med seg, og skjønnar kva du meiner. Det er ikkje OK å alltid høyre «Nei, danna va jammen løgen, datta kan ikkje vera rette faren» for ein liten gut på tre år. Han skjønnar kanskje ikkje alt, men han skjønnar at alle folk meiner det er noko feil med han.

Når eg skal snakke med foreldre om ungane i hente- og bringesituasjonen, prøver eg å ha dette i tankane. Å ikkje snakke om ungen over hovudet deira, men heller prøve å involvere barnet, sjå like mykje på barnet som på forelderen, søke bekreftelse frå barnet; «Sant, Jens? Då hadde me det moro?» og kanskje spesielt når eg skal fortelje noko vanskeleg. Då ser eg på ungen mens eg fortel det, eller evt seier det til forelderen når ungen ikkje høyrer det.

Eg tenkte faktisk litt på det då eg vart operert for grå stær. Legen snakka berre til sjukepleiaren, som skulle snakke til meg. «Ho er litt for langt nede med haka, trur du ho kan komme litt lenger opp?» Eg aka meg lenger opp i stolen og legen vart overraska over det, sidan sjukepleiaren ikkje hadde bedt meg om det endå.. Trudde ho at eg ikkje kunne høyre? Det var augene mine, og synet, det var noko feil med.

Slik prøver eg å tenkje heime òg, men det vert ikkje alltid like vellukka. Ofte seier eg ting om dei stakkars ungane mine som er langt over streken. Er ikkje det rart? At det er med dei me er mest glad i at det skal vere vanskelegast å gjere rett?

Eit «ord» på Facebook seier noko slikt som «Dei neste 24 timane skal du late vere å klage, i det heile tatt, for så og sjå korleis livet ditt endrar seg.»

Nok eit innlegg i serien «Gudrun skriv ting ho ikkje er sikker på om ho vil poste, men so gjer ho det lell.»

Ver snill å arrester meg neste gong du høyrer meg snakke over hovudet på nokon. Og du, ikkje kommenter noko om ungar du møter… Dei høyrer.

Viss du likar blogginga mi, del med andre <3 Og snart.... eller om ei (lita) stund, skal me flytte inn på eit eige domene. Yuhuu!! Må berre finne ut korleis eg lagar nettside (evt betale nokon andre for å lage ho for meg) Snakkast <3 -Gudrun-

Alle fugler små de er… Eit innlegg om takknemlegheit og rausheit.

…kommer ei tilbake.

I dag har eg operert eine auga mitt for grå stær. Og er veldig spent på om dette vert bra. Slik det ser ut no, ser eg greit på avstand og ikkje noko særleg på nært hald. Så i løpet av nokre minuttar, har eg altså gått frå å vere svært nærsynt til å verte langsynt. Er heilt fantastisk at det går an.

Eg diskuterte med ei venninne i dag, kor flott helsevesen me egentleg har. Eg betalte rundt 300 kroner, og thats it, pluss litt augedråpar. I USA er det så dyrt å gå til lege viss du ikkje har dei rette, dyre, forsikringane, at dei ventar veldig lenge med å gå til lege. Me klagar ofte på at det ikkje er godt nok, men veit me egentleg kor godt me har det. Fødekvinner i Tanzania, som føder i flokk og ligg i sovesal med 30 andre, er super glade for å komme seg dit. Her klagar me, uansett kor trygt og godt me har det.

Takknemlegheit og rausheit var ord me brukte masse i dag. Finne det me er takknemleg for, og vere raus med oss sjølv og andre. Alt treng ikkje vere perfekt, og alle er faktisk ikkje like gode på alt. Men det er OK. Viss alle jaktar på det gode i andre, og fokuserer på det som er bra, trur eg verda vert ein bedre stad. Me gjer det litt slik på jobb. Me tok ein runde på kva me likar å gjere, og kva me ikkje likar, for å finne ut kvar me er. Tykkjer det er greit å starte med når me planlegger hausten.

Og for å avslutte med ein skikkeleg god opplevelse, som viser at det er bra å ha kompetanse på det du jobbar med uansett kor du jobbar, og som viser kor lite som skal til for å glede to vaksne damer. Oljelampa begynte å lyse på veg til sjukehuset, og me stoppa innom ein bensinstasjon for å få tak i olje. Me hadde opna panserert og funne ut kor me skulle peile og kor me skulle fylle, men me var ikkje så veldig høge i hatten. Men der opplevde me noko som me ikkje hadde forventa, den kjekke, unge mannen som jobba på bensinstasjonen, tok på seg hanskar og vart med oss ut for å fylle, utan at me bad han om det. Ein super start på dagen for oss! Og eg trur jammen det var fint for han òg, for me takka hjarteleg.

Så kan du kanskje seie at å skifte olje er noko me burde kunne sjølve, og det kunne me òg i utgangspunktet fått til. Men det diskuterte me faktisk òg i dag, me kan ikkje vere like gode i alt, så kvifor ikkje hjelpe kvarandre med det me er gode på?

Dette hadde ikkje mykje med sang å gjere, men det har mykje med livet å gjere. Ver raus og takknemleg.

-Gudrun-

Tre små griser – eit teater.

Som eg har sagt tidlegare, høyrde eg «Tre små griser» for første gong for 12-15 år sidan. Har alltid hugsa på at eg har den, men eg har aldri brukt den, i nokon som helst slags samanheng, før no i haust. Eg har tidlegare jobba med eldre barn, og brukt andre sangar. Eg har så mange favorittar.

Men no, med 11 eitåringar, har denne sangen virkeleg komme til sin rett. Du får ein heil historie på nokre få linjer. Og eg, som likar å bruke heile meg, dramatiserer sangen mens eg syng den.

Me startar med «Tre små griser, la lu la lu la lu», smiler og vuggar litt att og fram, og er liksom veldig glade.

Går vidare på «Dei sang på vegen, la lu la lu la lu», smiler endå meir, er endå meir glade, augene skinner og er vidopne.

Så skvetter me til når me syng «Såååå kom ulven, la lu la lu la lu». Og krøker oss saman når me syng «Grisane vart redde, la lu la lu la lu».

Når me syng «Kva trur du så dei gjorde, la lu la lu la lu» så undrar me oss litt, ser litt nysgjerrige ut.

Mens me godter oss og liksom skrattar av ulven når me syng «Dei sprang heim til mamma, ha ha ha ha ha ha»

Og når me syng den heime, seier minste guten min på tre år alltid; «Og so leste mammao atte døri» (Så låste mamma døra) For å få ein skikkeleg trygg og grei avsluttning på den litt skumle sangen… 😉

Det enkle er ofte det beste! Del gjerne bloggen med andre som kan lære noko av den, eller som kan lære meg noko. Og følg gjerne på Facebook.

I morgo skal eg på sjukehus og operere vekk nokre fuglar på augene, eller det eine iallefall, er veldig spent på resultat, og usikker på korleis det vert framover med 0-syn på eit auge og -4 på eit… Viss det kjem noko merkeleg frå denne kanten dei neste månadane, så veit de kvifor…!!

-Gudrun-

PS: Dette er det hundrede innlegget på bloggen, tykkjer bloggen fortjener gratulasjonar 😉

Korleis me fekk eit åringane til å digge sangsamling

Sangsamlingane våre er ganske like no i starten, slik at ungane skjønnar kva som skal skje.

I fjor vår, sang me «God morgon, god morgon» som oppstartssang. Grunnen til at me valde denne sangen, var at minsten min ville ha den som godnattsang heime, så det var ein sang som passa for aldersgruppa eg hadde då, og at eg jobba med Gro, som kan teiknspråk. Ho lærte oss teikn til denne sangen.

No, med eit åringar, syng me God morgon alle saman, fordi den er enklare. Enkle, greie teikn har den òg. Me syng den kvar gong før me opnar boksen i samlinga.

Når eg opnar boksen, er det alltid marakassen som kjem først ut. Og den sender me rundt til kvar av ungane, mens me syng «Hei på deg» når dei ristar på marakassen.

Deretter er det litt forskjellig. Me pleier å synge «Røysekatt», «Vesle (og andre) Petter Edderkopp», «Tre små griser», lese litt anten i ei bok eller nokre lesekort som eg har, om følelsar.

Vesle Petter Edderkopp i selskap med ein frosk, to bamsar og ei mus med ei bjelle på, som for tiden fungerar som ein røysekatt.
Nærbilde av Edderkoppen. Den er svær og flott!!

Bilde av båten vår; alle samlingsboksar må ha ein båt. Me skal jo snart introdusere tre vers på Ro ro ro din båt og greier, då må me ha ein båt. Dessutan er det mange flotte båt-sangar.

Sangkort, som eg har laga sjølv, er alltid i boksen!

Avsluttinga er alltid ein ny navnesang (Hei på deg er den første). Då har me sunge anten «Pusekatt, kest laog du i natt» eller «Så fint at du kom». Eller «Tøffe tøffe toget» 😉 (Den brukar dei andre når eg har fri, men i dag hadde eg tjuvlånt Thomastoget til Minsten og lagt toget oppi boksen, så då kom Tøffe toget med i samlinga)

Det med bøker har eg sett har vore diskutert, om det går an å lese bøker i samling med små barn. Mi erfaring er at; Jepp, det funkar fint. MEN du må tilpasse deg tilhøyraren! Du velger ei lett bok med lite tekst, du leser boka VENDT mot ungane, litt dårleg lesestilling for deg, men det er LITE tekst, og du treng ikkje lese det orddrett. Du bør faktisk ikkje lese det ordrett, du må fortelje det, dramatisere det, leve det. Egentleg har du eit lite teater for ungane, viss du les ei bok med monoton stemme, er det ingen som gidd høyre på deg 😉

Korleis har du dine samlingar? Kva fungerer? Har du eit supertips du vil dele med oss andre?

-Gudrun-

Så fint at du kom

Eg har lært ein ny navnesang. Trine, som eg jobbar med, har lært den frå vår tidlegare felles barnehage. Eg har prøvd å google den, men den dukkar ikkje opp i søket mitt, så då skriv eg den ned her, for at andre skal finne den. Den er så fin <3

Så fint
Så fint at du kom,
hei, hei, morn, morn, goddag.
Her sitter du,
her har me deg.
Hei på deg, Gudrun
Hei på deg, Gudrun.
Så fint at du kom,
så fint at du kom, kom, kom, kom, kom.
Me har jo, som før nemt, starta med sangsamling med eit åringane våre. Kvar haust syng eg mange navnesangar i samlinga, viser til postar i fjor haust. No i starten, syng eg alltid navnesangar med eit vers til kvar, slik at barnet får ei bekrefting spesielt på seg. Seinare syng me sangar med mange barn i samme vers.

Facebook er fine greier!! Her fekk eg greie på at denne er ein Forut sang, nærmare bestemt Indrani. Cd’en kostar berre 99,- og er velanvendt pengar! Alle Forut-cd’ane er fine <3

-Gudrun-

Ro ro ro din båt

Som eg skreiv på Facebook så har eg fått vite at det finst fleire vers på Ro, ro, ro din båt. Når eg ser versa, reknar eg med at det er nytildikta vers 😉 Ser føre meg at her er det ein barnehage som har vore kreative, men eg veit ikkje. Ver snill å sei frå viss du veit opphavet!!

Ro din båt
Ro, ro, ro din båt,
ta din åre fatt.
Vuggende, vuggende, vuggende, vuggende
over Kattegatt.
Gyng, gyng, gyng din båt,
nedover ein bekk.
Viss du ser ein krokodille,
skrik og jag den vekk.
Ro, ro, ro din båt,
snart er vi i land.
Viss du ser ei løve,
må du brøle alt du kan.
No er me godt i gang med sangsamling saman med 1 åringane. Skal skrive litt om korleis me gjer det i ein annan post. Men ein ting som iallefall er viktig for meg når me har samling; det skal vere moro og det skal fengje barna. Dei skal sitte og følgje med fordi dei vil det, ikkje fordi me har sett dei i ein stol. (Me sit alle på madrass på golvet, fritt til å reise oss opp og gå)
Her ser du bildet av den fine båten som bur i småbarnsboksen min. Båten fann eg i min mann sin konteiner. Verdens største forundringspakke. For alle som lurer på om det var fleire båtar, så nei, eg fann berre ein. Men det var veldig mange kinadokker 😉

Er det nokon som har ein idè til kva eg kan bruke dei til? Dei som kjem med ein god idè, får ei dokke i premie 😉

Eg har òg fått spørsmål om kor eg har funne edderkoppen min, den store som ligg midt på bildet her 😉

Den er det dotter mi som har kjøpt på ein eller annan ferietur. Viss du ser slangen bak edderkoppen, så er den òg hennar… Ho har kjøpt mange forskjellige krypdyr oppgjennom åra. Eg har ein draum om å sette i saman samlingskassar til andre, for eg er veldig glad i ting som kan brukast med ein gong, og som slepp å planleggast så veldig. Eg, og sjefen min, er samlarar, me samlar på alt mogeleg som me kan bruke i samlingsstunder. Då har me alltid eit eller anna klart. Hmmm, spørs om eg skal ta turen inn på alibaba (nettside med alt mogeleg krims) og planlegge kassar… 😉 To be continued 😉

Ønskjer du deg ein boks? Har du laga deg boks? Samlar du? Korleis brukar du boksen? (Eg har sikker ti… den første, som var samlingsboks ala hjarteboksen, ein rimboks, ein auditivboks, ein munnmotorisk boks…etc etc…)

No poppar ideane til nye postar opp..! Har du ønskjer for bloggpostar?

klem, Gudrun

Mitt nye dokketeater

Eg har fått dokketeateret mitt! Her står det på golvet, men det er meininga at det skal stå på eit bord. Det var med 8 fingerdokker òg. Og i tillegg har eg eit relativt breitt utval av finger- og handdokker, så dette skal verte bra!! Genial utforming! Og den grøne plata er tavle, som kan skrivast på, t.d. tittelen på teateret, og klokkeslettet for framsyninga.

Alle tre ungane, 3, 8 og 11, tykte det var kjempe moro! Og det samme tykte eg. Gledar meg til å dikte mange fine historiar, og lage fleire fingerdokker. Trur eg skal utnytte innspurten av 4H-prosjektet til 11 åringen. Viss eg får ho til å lage litt dokker til meg, så vert nok dette bra. Og det er jo vinn-vinn 😉

Kos deg i haustmørke kveldar, har du eit forslag til historiar? Eller idè til ei dokke? Let me know!! Takk <3 -Gudrun-