Denne hausten har eg virkeleg fått brukt mine kreative forfattarevner. Takka vera god oppbacking frå helviktekst.no. Ho har oppmuntra meg til å dikte eventyr til dokkene mine, og eg har virkeleg fått blod på tann.
Eg har dikta nokre heilt nye eventyr, bl.a. om då Puslegrisen og Bæbæ Lillelam kom oppi trøbbel med Missjø Grybin. Og eg har teke tak i gamle, kjente eventyr, og lagt til ein Gudrun-twist. T.d. om grisane som skulle til sæters for å plukke bær og ekorna som skulle på fuglebrettet for å ete seg feite. Og det litt meir klassiske tre små griser og ulven eventyret.
Gudrun-twisten er at ting ikkje alltid er slik ein skulle tru, verda er ikkje god og vond, eller rett og gale. Og ei sak har alltid to sider, minst.
Veit du heile sanninga?
Dessutan er eg veldig glad i «happy endings». Derfor er det jo supert å dikte for barn, for då meiner eg det godt kan vere ein lukkeleg slutt. Eg veit at ikkje alle barn har det bra, men alle kan få drøyme seg bort i ei god verd.
Eg skreiv om Bjørnen og Reven, og sosial kompetanse, for ei tid tilbake. I eventyra mine får me sjå saka frå fleire sider, både den gode, t.d. grisane, og den vonde, Missjø Grybin. Å lære seg til å sjå heile biletet, å sjå andre sine synsvinklar, å ta forskjellege perspektiv, meiner eg er god sosial kompetanse. Eg drøymde at eg krangla med ein av kollegaene mine, like før me skulle begynne å jobbe i lag, og sjølv i draumen såg eg saka frå begge sider, eg såg kva me begge gjorde feil. (Eg er veldig glad for at me krangla i draume kvardagen, for eg har ikkje krangle med ho i den verkelege kvardagen.)
Då eg gjekk på lærarhøgskulen for «eit par» år sidan, fekk me utdelt eit eventyr, som eg hugsar hovudtrekka frå den dag i dag.
Det handla om det einsame trollet under brua, som var på jakt etter venner, men ikkje heilt visst korleis han skulle gå fram. Og enda opp forslått, blaut og sønderknust i elva.
Så i mine eventyr får storebroren, Pelle Gris eller den største Nøtteliten eit nytt personlegheits trekk. Storebroren, den klokaste av dei alle, ser den redde, lei seg Missjø Grybin eller sinte Dompappen. Gjenkjenner den einsame, redde personen bak den tøffe maska.
Dette er vel og bra i eventyret, men kva vil eg lære ungane med dette her? Kva er tanken bak desse eventyra? Riktig, me er tilbake til temaet mobbing, som eg jo har skrive om frå «offer-sida»tidlegare.
-Og du; det er ikkje alltid mobbaren har det så greit. Viktig å tenkje på det òg…
…skreiv eg i oktober 2013, og det står eg fortsatt for. Sjølvsagt er det feil framferd av trollet å skremme dei små bukkane, men han har ikkje lært nokon annan måte å gjere det på. Han brukar den einaste måten han veit om for å få merksemd, for negativ merksemd er betre enn inga merksemd….
No vil eg ikkje vere noko talerøyr for mobbarar, men det er viktig å hjelpe mobbaren til nye, meir hensiktsmessige måtar å gå fram på. Torbjørn Røe Isaksen tek til ordet for å flytte mobbarar til ein annan skule. Kva skal eg seie om dette? Tja, viss nokon skal flyttast, så stemmer eg for mobbaren, altså. Men det finst betre måtar, trur eg.
Ei venninne løyste mobbeplagene til sonen på denne måten:
Guten vart plaga av ein annan gut i klassen. Så ho inviterte den andre guten med heim, slik at gutane kunne få ein betre relasjon.
Ein flott måte å reagere på.
Eg trur me må ta tak i relasjonen, slik som denne mora gjorde, me må lære ungane våre korleis dei skal vere mot andre. Me må lære dei (og oss sjølve?) å sjå saka frå fleire sider, sette seg inn i andre sin situasjon.
La oss løfte fram «Den gyldne regel».
Likte du bloggen? Hugs å dele den med andre. Og skriv gjerne ein kommentar viss du har tankar om emnet.
Ok, som du veit, er eg veldig glad i samlingsstunda i barnehagen, men eg elskar fellessamling. Hjå oss er fellessamling ei samling med ca 55 ungar i alderen 1-(nesten)6 år og ca 15 vaksne i alderen 19-60.
Reven fekk vere med i fellessamlinga, men utan kompisen Bamse Brakar. Mikkel Rev var konkret i to av songane, «Reven og rotta og grisen» og «Guten gjeter sauen».
I dag vil eg fortelje deg om ei ny fellessamling. Eg vart utfordra av styraren til å ta fellessamlinga på fredag, og tok det på meg utan betenkningstid. Eg elskar fellessamling!
Rammene våre var litt sette med at me skulle repitere songar frå forrige samling; Røysekatten, Guten gjeter sauen, Ro til Siraland og Reven og rotta og grisen. Flotte tradisjonssongar frå Sogn.
Men eg og min makker kan ikkje ha ei samling utan dramatisering! Kva kunne me flette inn som teater her?
Eg kom fram til to ting;
Alf Prøysen; Barnehagen har Du og jeg og dompappen som månadssong.
Alle avdelingane jobbar no med ekorn, og brukar songen om Nøtteliten, som òg er Alf Prøysen sin.
Og så blanda eg innatt Bukkane me kjenner so godt frå før, og fekk eit heilt nytt eventyr.
Eventyret om dei tre små ekorna og den sinte dompappen.
Det var ein gong tre små ekorn som skulle på fuglebrettet for å gjere seg feite, og alle tre heitte dei Nøtteliten.
På vegen opp til fuglebrettet, måtte dei gå forbi greina til den sinte Dompappen.
Slik starta eventyret. (Og slutten var sjølvsagt ei overrasking som ingen hadde gjetta seg til. For eg har litt problemer med godt og vont. Ting er ikkje alltid slik dei ser ut.)
Samlinga gjekk slik:
Opning; Her i barnehagen Oppvarming; eg har lært meg at det er lurt å varme opp stemma mi, og ungane er med på oppvarminga. Me tek nokre rundar med «Minne-monne-manne» og «Går du på glattis» Boksen; Me har med boks, sjølvsagt. Og opp av den trekker me konkretar. Først ute var ein båt. Som skulle peike mot «Ro til Siraland», men me måtte ein tur innom Kristiansand og Sabeltann før me kom oss til Siraland. Og slik fortsetter det med dei tre andre songane. Røysekatt hadde me ikkje, så då begynte makkeren min å krabbe rundt på golvet og stjele sko som skulle førestille ost…. Eventyret; Ribbeveggen fungerte som tre, med eit grønt teppe på, me hadde med ein liten, tova dompapp. (Tova for sikkert snart 20 år sidan av underteikna då eg var 4H’ar…..) Og me hadde med tre små ekorn. På teppet og ribbeveggen hadde me hengt opp bilder av kongler og nøtter. Avslutting; Alle legg seg på golvet og me syng «Trollmor» slik me pleier.
Handdokke av Rev, Bjørn, Sjiraff, Larve. Fingerdokker; tre små griser og ulven.
Samlinga vara i 45 minuttar, og me var kjempe nøygde med responsen.
Likar du bloggen min, klikk på «Like»-knappen og del gjerne vidare. Og viss du vil «snakke» med meg, legg igjen ein kommentar.
Å lese bøker i samlingsstunda, kan ofte vere utfordrande. Det krever ein del av den som les. Her gir eg deg mine enkle steg, som gjer at lesing blir moro.
Handdokke av Rev, Bjørn, Sjiraff, Larve. Fingerdokker; tre små griser og ulven.
1. Kjenn boka. Det er viktig at du kan boka godt nok til at du ikkje er avhengig av teksten. Du må kunne lese boka oppned, eller kunne legge frå deg boka for å spele handlinga for ungane.
2. Konkretar. Ta med noko for å illustrere teksten. Dette gjer lesinga meir spennande, og du får med deg dei ungane som ikkje er så språkleg sterke.
Me las Lille larven Aldrimett i haust, då hadde eg med meg handdokka, og eg hadde laga dei forskjellege tinga larva åt seg gjennom. Desse hang eg opp på veggen, og brukte dei som kulisser.
Larve i korg
3. Stemma di. Du må bruke stemma di til å fange inn ungane. Det nyttar ikkje å lese med monoton stemme.
Når eg les om ein krangel mellom den største grisen, Pelle Gris, og ulven, brukar eg stemma til å krangle med. Eg snakkar i munnen på meg sjølv.
4. Augo dine. Augo dine er ein del av underhaldninga. Du skapar kontakt med ungane ved å sjå dei alle inn i augo medan du spelar, eller eg meiner les… Ansiktet ditt spelar dei forskjellege kjenslene du plukkar opp i boka.
Når ein av dei små grisene, Puslegrisen eller Sporty Bust, møter ulven, sperrer eg opp augo og krymper meg litt.
5. Kroppsspråk. Du må bruke heile deg dersom du skal lese i samlingsstunda for heile gruppa. Viss det ikkje skal verte eit einaste langt «HYSJ!!»
Når eg les bøker i samlingsstuda, går armar og hender i eitt. Dei kan brukast til å illustrere noko lite, eller noko stort, til å vere redd, eller vere glad, til å sove, til å vakne.
6. Medvirking. Få med deg ungane. Viss du gir dei oppgåver, hentar du dei innatt.
Når me las Hakkebakkeskogen for eit par år sidan, var t.d. ungane med og uuuula som reven. Viss me les om dei tre små griser, kan dei vere med å blåse med ulven osv.
7. Merksemd. Du må vere med sjølv. Det er ikkje rett å gøyme dette punktet til slutt, det er alfa omega. Du kan ikkje planlegge middag medan du kommuniserer med andre menneske. Dei merkar det. Når du les boka for ungane, må du ha fokus på det du gjer!
Eg har sagt det før ein gong; viss eg syng feil, er det fordi eg ikkje er tilstades. Kan godt hende det er fordi eg ser innover, på det som skjer inni meg, som t.d. viss me har framvisning i barnehagen, så er det litt stressnivå ute å går, då kan det hende at eg mister fokus.
Nåja, det hender eg mister fokus elles òg altså, men viss du mister fokus, så vit at det vert oppdaga, du kan ikkje lure deg unna.
Kva med deg, likar du å lese bøker? Og likte du tipsa mine? Del gjerne vidare med andre!
Pelle Gris er ein alvorleg og fornuftig liten gris, han er vant til å ta ansvar og er løysningsfokusert, ei evne han alltid viser fram i møte med Missjø Knit Grybin, ulven i nabolaget.
Mens småbrødrene er opptekne av å leike og ha det moro, gjer Pelle alltid unna plikter og oppgåver før han finn på leik og sprell. No skal du få høyre om kva han gjorde den dagen han skulle byggje seg hus.
La meg presentere deg for Dei tre små grisene og Ulven.
Pelle Gris gjekk rundt i nabolaget for å finne den perfekte plassen til huset sitt. Omsider fann han ut akkurat kvar han ville sette det opp. Han fann seg ein liten bakketopp, der han hadde fritt utsyn til alle kantar. Han likte å sjå om det kom nokon, viss vennene kom, kunne han lage klar saft og finne fram kjeks. Og viss det kom nokon som ville ete han, kunne han låse att døra og gøyme seg.
Då han hadde bestemt kor huset skulle stå, oppå den fine bakketoppen, begynte han å tenkje på kva han skulle byggje hus av. Han ville ha eit solid hus, som ikkje kom til å blåse vekk i Dagmar-stormar ein gong. (Dagmar var ein kraftig storm som velta trær og bles av hustak.)
Akkurat då han stod og tenkte, kom det ein bonde forbi. Han køyrde traktor, og bak traktoren hadde han ein tilhengar som var lasta med murstein. Pelle Gris spurde bonden om han kunne få kjøpe all mursteinen som bonden hadde i tilhengaren. Og det fekk han. Bonden kobla hengaren av og let Pelle Gris få låne traktorhengaren til han var ferdig med å byggje huset.
Pelle reiste så rett bort til murebutikken og kjøpte seg resten av utstyret han trengde, ei murskei, som ser ut som ein liten, rar spa, og nokre sekker med mørtel til å mellom mursteinane.
Så var han klar til å begynne med huset sitt. Han mura i veg og bestemte seg for å gjere seg heilt ferdig med huset sitt før han begynte med noko anna. Pelle Gris treivst med å jobbe, han tralla og song mens han mura stein for stein, heilt til huset var ferdig.
Då han var ferdig, og godt nøygd med seg sjølv, fann han ut at han fortjente ein belønning fordi han hadde vore så flink. Han for avgårde glad og førnøygd til butikken, der fyllte han oppi ein stor pose med smågodt som han ville kose seg med om kvelden i det nye huset sitt.
(Ein annan gong skal eg fortelje deg om korleis det gjekk då han var på veg heim med godteposen sin og møtte Missjø Knit Grybin på vegen. Historia ligg klar på pc’en min.)
Det er moro å dikte nye historiar, kjekt å verte kjend med karakterane, som Pelle Gris i dette tilfellet. Eg lagar ofte historiar på direkten. Viss du har lese ein del historiar og har litt fantasi, spinner du berre vidare på ein idè. Her kan du lese det forrige innlegget mitt om då eg brukte dei tre små grisene og Grybin til å fortelje to åringane mine eit eventyr med likheitstrekk med Bukkane Bruse.
Likar du bloggen min, så fortel meg gjerne om det. Blir veldig glad for tilbakemeldingar og kommentarar. Ut veke 41 er det haustferietilbod på hand- og fingerdokker i nettbutikken. Blant anna settet med Puslegrisen, Sporty Bust, Pelle Gris og Missjø Knit Grybin.
Ha ei fin haustferieveke, om du har fri eller om du er på jobb. Eg har fått ein dag haustferie, kanskje eg får tid til å lage endå fleire historiar?
I går dikta eg eit eventyr for to åringane mine på direkten. Eller å seie at eg dikta heilt på frihand, er vel å overdrive. Eg lot meg inspirere av «Bukkane Bruse» og improviserte vidare på det.
La meg presentere deg for Dei tre små grisene og Ulven.
Du hugsar kanskje Cola-eventyret frå 80-talet;
Det var tre colaflasker som skulle gå over ei bru. Under den brua budde det ein stor, fæl opptrekkar. Først skulle 0,33-flaska gå over. «No kjem eg og opnar deg!» seie opptrekkaren. «Nei, nei, ikkje ta meg, vent litt, so kjem 0,5. Han er mykje større og søtare enn meg!» «So gå då!».
Så kom 0,5-flaska. «No kjem eg og opnar deg!» sa opptrekkaren. «Nei, nei, ikkje ta meg, vent litt so kjem 1,5-literen. Han er mykje større og søtare enn meg!» Opptrekkaren svarar; «So gå då!»
Tilslutt kjem 1,5 liters flaska. «No kjem eg og opnar deg!» ropar flaskeopptrekkaren. «JAH! Berre kom du, for eg har skurkork!»
(For dei som tenkjer at 0,5 literen òg har skrukork, så hadde han ikkje det på 80 talet, då var det glasflasker med vanlege korkar på.)
Bukkane Bruse og ulven
Vel i går lot eg meg inspirere av Bukkane Bruse til å lage eit nytt eventyr om dei tre små grisene. Pelle Gris framstår igjen som ein helt, akkurat som han gjorde i forrige eventyr, han kjem med konstruktive løysningar. Pelle er rettferdig og løysningsorientert, og eit oppkomme av gode idear. Her er det eit tips til teater-song med ungane, den ultimate småbarnssongen som er grunnen til at eg kjøpte inn fingerdokkene til nettbutikken.
Ungane som såg på, som alle er 2 år, sat som spikra, dei elskar dokketeater. Skal eg fortelje deg ein hemmelegheit? Alle ungar elskar dokketeater! Det som er kjekt med fingerdokkene (som t.d. dei tre små grisene) er at du kan spele teater åleine. Eg tek alle tre grisene på ei hand og Missjø Knit Grybin, ulven, på den andre. Då kan eg ta opp Puslegrisen, den første vesle grisen, når han skal snakke, Sporty Bust når han skal snakke og Pelle Gris når det er hans tur, eller alle tre når dei framtrer som ein gjeng. Mens Pelle og Knit kan krangle mot kvarandre når det er deira tur. Sjå gjerne her på mine beste tips til eit godt dramaforløp.
Du kan det, du òg
Det er ikkje så vanskeleg å få til eit spennande dramaforløp eller ei kjekk samlingsstund, eg kan fortelje deg at min flotte medarbeidar hadde ei super samling forrige veke, alle, både ho, ungane og eg, storkosa oss og var heilt gale! Eg veit jo at eg jobbar med flinke folk, men eg trur alle kan lære å slå seg laus. Denne veka har eg i all fritid studert rettleiing, fordi eg er byrja å studere att på mine vaksne dagar. Men neste veke skal eg ta tak i mine «Sju Steg til ei Spennande Samlingsstund» som skal vere mitt første forsøk på å skape store omveltningar i samlingsstundene i barnehagen. STAY TUNED!
Mine eventyr om dei tre små grisene og ulven kjem òg i nettbutikken snart, som bonus til hand- og fingerdokkene, eller som e-bok for dei som kun ønskjer eventyret.
Du finne meg på Facebook og viss du likar bloggen, trykk på Like- eller Dele-knappen.
Eg har, overraskande nok (eller ikkje overraskande i det heile tatt, i og med at eg likar boka så godt at eg har kjøpt fleire hundre Lille Larven Aldrimett handdokker), valt boka om Lille Larven Aldrimett som første bok i haust. Eg har lese ho, for heile gruppa, to gonger i samlingsstunda. Ungane sit som tende lys.
Det er litt diskutert dette angåande å lese i samlingsstunda, men så lenge den vaksne som les gjer det underhaldande nok, går det heilt fint.
Korleis gjer du det underhaldande nok?
1. Du kan boka så godt at du ikkje er bunden av teksten, dvs at du kan lese boka mens du viser ungane bilda.
2. Du bruker deg sjølv, stemme, kroppsspråk osv, mens du les. Du speler litt skodespel fpr ungane mens du les. Eg hadde hengt opp eit eple, to pærer, tre plomer, fire jordbær og fem appelsiner på veggen. Desse klipte eg ut av papp og laminerte. Og så brukte eg handdokka Larven Aldrimett og åt meg gjennom frukta på veggen. For å få inn litt tal, talte eg kvar frukt, eit eple, ein, to pærer, ein, to, tre plomer osv.
3. Sjå på ungane, få augekontakt og fang dei inn i historia. La alle ungane kjenne seg sett.
Larven Aldrimett
I boka om Lille Larven Aldrimett kan me finne masse læring.
Vekedagar; Larven Aldrimett et seg frå søndag til søndag.
Tal; Larven et seg frå eit eple til fem appelsiner.
Sunn mat; laurdagen et Larven Aldrimett alt for masse og får vont i magen. Dei andre dagane et ho frukt.
Fargar; kva farge er det på frukta?
Natur, teknikk, miljø; Korleis Larven Aldrimett utviklar seg til ein sommarfugl. Ungar og vaksne. Me skal ha Larven som tema på gebursdagskalendaren vår i år; ungane skal vere larver og dei vaksne skal vere sommarfuglar.
Osv. Kom gjerne med dine tips i kommentarfeltet.
Bestselgar
Larven Aldrimett vart som forventa bestselgaren i nettbutikken, i den grad ein kan seie det etter så kort tid og med relativt få varer. Men Larven Aldrimett er jo spesiell då, kanskje fordi dette er ei bok me kjenner frå då me var små, og så er boka minst like populær no. Det er kjekt å lese ei bok du sjølv høyrde når du var lita, til dine eigne små. Eg reknar med at det er grunnen til at nettopp denne dokka slo så pass godt an. Både barnehagefolk og foreldre kan gjere lesestunda mykje meir spennande med denne dokka, den vert ein skikkeleg bestevenn. Mine toåringar krever at dokka skal ha ein koserunde kvar gong ho er framme.
Kva er dine favorittbøker? Kva alder passar dei til? Larven Aldrimett passar godt frå 2 år, andre favorittbøker er Store Monster gret ikkje og Vesle Monster seier nei, som òg er fine frå 2-3 års alderen. Bøkene om Moi, 2-3 år og oppover, Pål-bøkene er fine første bøker, for 1-2 åringar. Eg har mange favorittar! Ja, og Vrimlebøkene! Sluttar no 😉
Kos deg med kjekke lesestunder. Lik gjerne samlingsboksen på Facebook, og del bloggen med andre viss du likar den <3
Syster mi er god på språk, og ho har ei forfattarspire i magen. No prøver me så smått (eller egentleg veldig stort, sjølvsagt) å skape oss noko eige. Eg med samlingsboksen og ho med si bedrift www.helviktekst.no. Me hjelper kvarandre og heier på kvarandre. Me gir kvarandre tips og oppmuntring.
Eit av Rønnaug sine tips til meg, var å dikte mine eigne historiar til dokkene mine. Eg tenkte opplegg i samlingsstunder med ein gong, og skreiv innlegget om Bjørnen og Reven og følte meg stolt. Jau, sa ho då, men du må gi dokkene liv, gi dei karakter, dikte dine eigne historiar.
Eg har funne 4 historiar om Bjørnen og Reven, som er på planleggingsstadiet, og har funne ut korleis Sjiraffen Laffen egentleg er, han er litt sjenert, men likar godt samba (Berre spør Karin og Veronika, som tykte det bar over i samlinga i dag.)
Dei tre små griser
OG eg har dikta oppatt eventyret om dei tre små grisene og ulven. I går las eg det for min eigen fire åring, og i dag las eg det for 35 ungar i barnehagen, mellom 2 og 6 år. Og det gjekk rett heim! Det var so moro. Både ungane og dei vaksne var med.
Eg starta med å presentere grisene, Puslegrisen, Sporty Bust og Pelle Gris. Og så ulven, som har fått det flotte navnet Missjø Knit Grybin, du skjønnar at han er fransk, sant?
Missjø Knit Grybin
Og så bygde eg opp historia, stal litt frå Bukkane Bruse og litt frå historiar eg høyrde då eg var lita, om korleis Ola (min granonkel) lurte tyskarane under krigen. Og slutten var ei stor overrasking på meg, sjølv om det var mi historia. Slik er det nok å dikte, å vere forfattar, du veit liksom ikkje kor det endar før det er slutt.
Og det er moro å legge inn litt overraskelsespunkt her og der. Flette inn litt som ungane gjenkjenner, og dei vaksne. Som laurdagsgodteri og økologiske grønnsaker, utan å røpe for mykje….
Og du heilt til slutt, ungane gav meg spontan applaus når eg var ferdig, og ville ha meir… Lever på den ei stund!
Kor du kan få tak i eventyret, seier du? Jau, du får det med når du bestiller i butikken.
Bjørnen og Reven har som du kanskje har sett, flytta inn i nettbutikken min. Det er sjølvsagt mogeleg å bruke Bjørnen og Reven kvar for seg, men i dette innlegget vil eg sjå på korleis du kan bruke dei i lag.
Folkeeventyr
Desse to karane, Bjørnen og Reven, er dukkar ofte opp i folkeeventyra våre, som eit radarpar, der den dumsnille og lettlurte Bjørnen vert lurt av den slue luringen Reven. Bjørnen havnar alltid i trøbbel, og det er alltid Reven si skuld.
Eg dramatiserte eventyret om korleis Bjørnen vart stubbrompa til minstemann i går, han slukte det rått, og gav både Bjørnen og Reven godnattkos etterpå.
Sosial kompetanse
Eg meiner du her har mange muligheiter til å diskutere med ungane kva venner er. Korleis oppfører venner seg mot kvarandre? Er det greit å lure vennene sine?
Du kan prøve å sjå saka frå to sider, saman med ungane. Sette seg inn i både Bjørnen og Reven sine ståstadar.
Korleis trur du Bjørnen føler det når han alltid vert lurt? Korleis er det å få skulda for noko som andre har gjort? Som ikkje er din feil i det heile teke, kjenne litt på urettferidgheitskjensla.
Og Reven, kvifor vil han alltid lure Bjørnen? Korleis er det med samvitet hans? Tykkjer han det er morosamt å lure Bjørnen heile tida?
Korleis føler Reven det når han ser Bjørnen utan hale, og veit at det er sin feil?
Fine samtalar
Du kan få mange fine samtalar med borna kring dette. Viss du òg får med deg ein makkar og dramatiserer for ungane (sjå her for innlegg om dramatisering). Då kan de kle dykk i brunt og oransje, slik at de vert Bjørnen og Reven, og bruke dokkene som ein forlenging, la historia utspele seg gjennom dei. Dramatisering er veldig virkningsfullt, ungane lever seg inn i det, og dei kjem til å ta parti.
Her er eit innlegg om Bjørnen som eg skreiv i vinter
Kva ville du brukt Bjørnen og Reven til? Kommenter gjerne, og hugs å dele bloggen viss du likar han.
For bestilling send mail til gudrun @ samlingsboksen . no (utan mellomrom) eller ta kontakt på tlf 97170239, helst pr sms eller på ettermiddagstid. Når eg er på jobb, kan eg sjølvsagt ikkje ta telefonen, då er eg oppteken saman med ungane. 😀
Teaterdokkene til samlingsboksen.no har som sagt endeleg funne vegen til Sogndal. Først ute var ein boks med sjiraffar, endeleg kom Sjiraffen Laffen, det var kjærleik ved første blikk. Så forelska vart eg at eg til og med har lagt ut selfie på instagram, eg som aldri publiserer bilder av meg sjølv.
Sjiraffen Laffen er ein av mine (mange) favorittsongar, så min første tanke når eg fekk sjiraffen i hendene var, sjølvsagt, Sjiraffen Laffen. Første dagen gjekk eg og fire åringen rundt og song heile dagen. Naboen sa at gutungen hadde sunge Sjiraffen Laffen til dei òg, då han var borte og leika med venninna si.
Så begynte eg å tenkje, det var rimeleg snevert å ha ei teaterdokke kun til Sjiraffen Laffen? Dokka var jo så fin, ho måtte kunne brukast til noko meir. Då fekk eg den geniale idèen å spørje mine følgjarar, her på bloggen, på instagram og på facebook. Og eg fekk mange flotte forslag.
Portveien 2
Alle som vaks opp omtrent samtidig med meg, veit kven Raffen i Portveien 2 er, den gode sjiraffen som gøymde seg for Eli og Jarl, men dukka opp slik at me ungane fekk sjå han. Me som vaks opp med 20-30 minuttar barnetv kl 18 på NRK, hadde litt felles oppdragelse. Dei som veks opp no, har fleire titals kanalar å velje mellom, som sender barneprogram heile døgnet.
Men iallefall, fleire av mine søte hjelparar, ville brukt sjiraffen på samme måte som Raffen i Portveien, ein usynleg, for ho, gjest som dukka opp i samlingsstunder i barnehagen og tøysa bak ryggen hennar.
Sjiraffspråket
Eit anna forslag på korleis sjiraffen skulle brukast, tykte eg var så flott at eg måtte sitere det.
Hadde eg vunne en giraff til meg og mine ville den fungert som informasjonssjef i heimen. Han skulle fortalt om dagens planar og vore lydhøyr for ungane sine ynskjeleg om dagens innhold. Måtte vore ein perfekt måte å starta dagen på etter frukost. Samstundes ville den nok blitt sentral under lese stund og oppsummering av dagen før legge tid med masse kos og klem å gi og få av både meg og ungane.
Den amerikanske psykologen Marshall R. Rosenberg har utvikla ein kommunikasjonsprosess som me på norsk har kalla sjiraffspråket. Sjiraffen har lang hals, som han får god oversikt med, store øyrer som er gode å lytte med, og eit stort hjarte med plass til mykje empati. Eg har virkeleg tenkt å ta i bruk sjiraffspråket oftare, og verte meir anerkjennande i min måte å kommunisere på. (Spesielt heime….) Eg skal skrive eit innlegg berre om sjiraffspråket ein dag, for å hjelpe meg sjølv til å få det under huda, og inspirere deg til å prøve du òg!
Det høgaste dyret i verda
Sjiraffen er det høgaste dyret i verda, hannane vert omtrent 5 meter høge! Flekkane på pelsen er kamuflasje… Kanskje me kunne prøvd å gøyme Sjiraffen Laffen på avdelinga? Ganske fantastisk at flekkane skal kunne kamuflere eit 5 meter høgt dyr! Mennesket sin hals har sju halsvirvlar, kor mange trur du sjiraffen har? HA!! Han har òg sju, akkurat som meg og deg! Og fordi dei er så store, har dei få fiendar. Når eg tek med meg Sjiraffen Laffen i samlinga, skal eg finne endå meir barnevennleg informasjon om sjiraffen sitt liv. Skal eg dele det med deg?
Magiske samlingsstunder
Og heilt til slutt, må eg fortelle deg kva ei av dei skjønne damene eg jobbar med sa; «Skulle brukt han til å skapa magiske samlingar!;) slik som du er så god på Gudrun!» Kjekt med fine tilbakemeldingar! (Tusen takk Hildegunn!)
Sjiraffen Laffen er utruleg fin å snakke med, han er skikkeleg uttrykksfull, så eg trur nok du får til magiske samlingsstunder med han!
Likar du bloggen? Fint om du deler den vidare med andre <3 Viss du skriv i kommentarfeltet kva du vil bruke sjiraffen til, så er du med i trekkinga av ein <3
