Her kjem eit innlegg med masse bilder av Mikkel Rev. Han er nemleg fokusdokka mi i januar, og det vil komme fleire innlegg med tips til korleis ein kan bruke Mikkel i samlingsstunda og elles. Med tips til eventyr og songar, med fakta om reven osv. Og viss eg vert veldig modig og flink, kanskje ein liten videoblogg av meg og Mikkel Rev? Kven veit?
Kva bør eg ta med i innlegga om reven? Idemyldre gjerne med meg!
Godt nytt år til dei eg ikkje alt har sagt det til! Eg stod på eksamen eg hadde før jul, og jul vart det i heimen òg. Og no går det mest i okking over snøen om dagane…
Denne hausten har eg virkeleg fått brukt mine kreative forfattarevner. Takka vera god oppbacking frå helviktekst.no. Ho har oppmuntra meg til å dikte eventyr til dokkene mine, og eg har virkeleg fått blod på tann.
Eg har dikta nokre heilt nye eventyr, bl.a. om då Puslegrisen og Bæbæ Lillelam kom oppi trøbbel med Missjø Grybin. Og eg har teke tak i gamle, kjente eventyr, og lagt til ein Gudrun-twist. T.d. om grisane som skulle til sæters for å plukke bær og ekorna som skulle på fuglebrettet for å ete seg feite. Og det litt meir klassiske tre små griser og ulven eventyret.
Gudrun-twisten er at ting ikkje alltid er slik ein skulle tru, verda er ikkje god og vond, eller rett og gale. Og ei sak har alltid to sider, minst.
Veit du heile sanninga?
Dessutan er eg veldig glad i «happy endings». Derfor er det jo supert å dikte for barn, for då meiner eg det godt kan vere ein lukkeleg slutt. Eg veit at ikkje alle barn har det bra, men alle kan få drøyme seg bort i ei god verd.
Eg skreiv om Bjørnen og Reven, og sosial kompetanse, for ei tid tilbake. I eventyra mine får me sjå saka frå fleire sider, både den gode, t.d. grisane, og den vonde, Missjø Grybin. Å lære seg til å sjå heile biletet, å sjå andre sine synsvinklar, å ta forskjellege perspektiv, meiner eg er god sosial kompetanse. Eg drøymde at eg krangla med ein av kollegaene mine, like før me skulle begynne å jobbe i lag, og sjølv i draumen såg eg saka frå begge sider, eg såg kva me begge gjorde feil. (Eg er veldig glad for at me krangla i draume kvardagen, for eg har ikkje krangle med ho i den verkelege kvardagen.)
Då eg gjekk på lærarhøgskulen for «eit par» år sidan, fekk me utdelt eit eventyr, som eg hugsar hovudtrekka frå den dag i dag.
Det handla om det einsame trollet under brua, som var på jakt etter venner, men ikkje heilt visst korleis han skulle gå fram. Og enda opp forslått, blaut og sønderknust i elva.
Så i mine eventyr får storebroren, Pelle Gris eller den største Nøtteliten eit nytt personlegheits trekk. Storebroren, den klokaste av dei alle, ser den redde, lei seg Missjø Grybin eller sinte Dompappen. Gjenkjenner den einsame, redde personen bak den tøffe maska.
Dette er vel og bra i eventyret, men kva vil eg lære ungane med dette her? Kva er tanken bak desse eventyra? Riktig, me er tilbake til temaet mobbing, som eg jo har skrive om frå «offer-sida»tidlegare.
-Og du; det er ikkje alltid mobbaren har det så greit. Viktig å tenkje på det òg…
…skreiv eg i oktober 2013, og det står eg fortsatt for. Sjølvsagt er det feil framferd av trollet å skremme dei små bukkane, men han har ikkje lært nokon annan måte å gjere det på. Han brukar den einaste måten han veit om for å få merksemd, for negativ merksemd er betre enn inga merksemd….
No vil eg ikkje vere noko talerøyr for mobbarar, men det er viktig å hjelpe mobbaren til nye, meir hensiktsmessige måtar å gå fram på. Torbjørn Røe Isaksen tek til ordet for å flytte mobbarar til ein annan skule. Kva skal eg seie om dette? Tja, viss nokon skal flyttast, så stemmer eg for mobbaren, altså. Men det finst betre måtar, trur eg.
Ei venninne løyste mobbeplagene til sonen på denne måten:
Guten vart plaga av ein annan gut i klassen. Så ho inviterte den andre guten med heim, slik at gutane kunne få ein betre relasjon.
Ein flott måte å reagere på.
Eg trur me må ta tak i relasjonen, slik som denne mora gjorde, me må lære ungane våre korleis dei skal vere mot andre. Me må lære dei (og oss sjølve?) å sjå saka frå fleire sider, sette seg inn i andre sin situasjon.
La oss løfte fram «Den gyldne regel».
Likte du bloggen? Hugs å dele den med andre. Og skriv gjerne ein kommentar viss du har tankar om emnet.
Ok, som du veit, er eg veldig glad i samlingsstunda i barnehagen, men eg elskar fellessamling. Hjå oss er fellessamling ei samling med ca 55 ungar i alderen 1-(nesten)6 år og ca 15 vaksne i alderen 19-60.
Reven fekk vere med i fellessamlinga, men utan kompisen Bamse Brakar. Mikkel Rev var konkret i to av songane, «Reven og rotta og grisen» og «Guten gjeter sauen».
I dag vil eg fortelje deg om ei ny fellessamling. Eg vart utfordra av styraren til å ta fellessamlinga på fredag, og tok det på meg utan betenkningstid. Eg elskar fellessamling!
Rammene våre var litt sette med at me skulle repitere songar frå forrige samling; Røysekatten, Guten gjeter sauen, Ro til Siraland og Reven og rotta og grisen. Flotte tradisjonssongar frå Sogn.
Men eg og min makker kan ikkje ha ei samling utan dramatisering! Kva kunne me flette inn som teater her?
Eg kom fram til to ting;
Alf Prøysen; Barnehagen har Du og jeg og dompappen som månadssong.
Alle avdelingane jobbar no med ekorn, og brukar songen om Nøtteliten, som òg er Alf Prøysen sin.
Og så blanda eg innatt Bukkane me kjenner so godt frå før, og fekk eit heilt nytt eventyr.
Eventyret om dei tre små ekorna og den sinte dompappen.
Det var ein gong tre små ekorn som skulle på fuglebrettet for å gjere seg feite, og alle tre heitte dei Nøtteliten.
På vegen opp til fuglebrettet, måtte dei gå forbi greina til den sinte Dompappen.
Slik starta eventyret. (Og slutten var sjølvsagt ei overrasking som ingen hadde gjetta seg til. For eg har litt problemer med godt og vont. Ting er ikkje alltid slik dei ser ut.)
Samlinga gjekk slik:
Opning; Her i barnehagen Oppvarming; eg har lært meg at det er lurt å varme opp stemma mi, og ungane er med på oppvarminga. Me tek nokre rundar med «Minne-monne-manne» og «Går du på glattis» Boksen; Me har med boks, sjølvsagt. Og opp av den trekker me konkretar. Først ute var ein båt. Som skulle peike mot «Ro til Siraland», men me måtte ein tur innom Kristiansand og Sabeltann før me kom oss til Siraland. Og slik fortsetter det med dei tre andre songane. Røysekatt hadde me ikkje, så då begynte makkeren min å krabbe rundt på golvet og stjele sko som skulle førestille ost…. Eventyret; Ribbeveggen fungerte som tre, med eit grønt teppe på, me hadde med ein liten, tova dompapp. (Tova for sikkert snart 20 år sidan av underteikna då eg var 4H’ar…..) Og me hadde med tre små ekorn. På teppet og ribbeveggen hadde me hengt opp bilder av kongler og nøtter. Avslutting; Alle legg seg på golvet og me syng «Trollmor» slik me pleier.
Handdokke av Rev, Bjørn, Sjiraff, Larve. Fingerdokker; tre små griser og ulven.
Samlinga vara i 45 minuttar, og me var kjempe nøygde med responsen.
Likar du bloggen min, klikk på «Like»-knappen og del gjerne vidare. Og viss du vil «snakke» med meg, legg igjen ein kommentar.
Å lese bøker i samlingsstunda, kan ofte vere utfordrande. Det krever ein del av den som les. Her gir eg deg mine enkle steg, som gjer at lesing blir moro.
Handdokke av Rev, Bjørn, Sjiraff, Larve. Fingerdokker; tre små griser og ulven.
1. Kjenn boka. Det er viktig at du kan boka godt nok til at du ikkje er avhengig av teksten. Du må kunne lese boka oppned, eller kunne legge frå deg boka for å spele handlinga for ungane.
2. Konkretar. Ta med noko for å illustrere teksten. Dette gjer lesinga meir spennande, og du får med deg dei ungane som ikkje er så språkleg sterke.
Me las Lille larven Aldrimett i haust, då hadde eg med meg handdokka, og eg hadde laga dei forskjellege tinga larva åt seg gjennom. Desse hang eg opp på veggen, og brukte dei som kulisser.
Larve i korg
3. Stemma di. Du må bruke stemma di til å fange inn ungane. Det nyttar ikkje å lese med monoton stemme.
Når eg les om ein krangel mellom den største grisen, Pelle Gris, og ulven, brukar eg stemma til å krangle med. Eg snakkar i munnen på meg sjølv.
4. Augo dine. Augo dine er ein del av underhaldninga. Du skapar kontakt med ungane ved å sjå dei alle inn i augo medan du spelar, eller eg meiner les… Ansiktet ditt spelar dei forskjellege kjenslene du plukkar opp i boka.
Når ein av dei små grisene, Puslegrisen eller Sporty Bust, møter ulven, sperrer eg opp augo og krymper meg litt.
5. Kroppsspråk. Du må bruke heile deg dersom du skal lese i samlingsstunda for heile gruppa. Viss det ikkje skal verte eit einaste langt «HYSJ!!»
Når eg les bøker i samlingsstuda, går armar og hender i eitt. Dei kan brukast til å illustrere noko lite, eller noko stort, til å vere redd, eller vere glad, til å sove, til å vakne.
6. Medvirking. Få med deg ungane. Viss du gir dei oppgåver, hentar du dei innatt.
Når me las Hakkebakkeskogen for eit par år sidan, var t.d. ungane med og uuuula som reven. Viss me les om dei tre små griser, kan dei vere med å blåse med ulven osv.
7. Merksemd. Du må vere med sjølv. Det er ikkje rett å gøyme dette punktet til slutt, det er alfa omega. Du kan ikkje planlegge middag medan du kommuniserer med andre menneske. Dei merkar det. Når du les boka for ungane, må du ha fokus på det du gjer!
Eg har sagt det før ein gong; viss eg syng feil, er det fordi eg ikkje er tilstades. Kan godt hende det er fordi eg ser innover, på det som skjer inni meg, som t.d. viss me har framvisning i barnehagen, så er det litt stressnivå ute å går, då kan det hende at eg mister fokus.
Nåja, det hender eg mister fokus elles òg altså, men viss du mister fokus, så vit at det vert oppdaga, du kan ikkje lure deg unna.
Kva med deg, likar du å lese bøker? Og likte du tipsa mine? Del gjerne vidare med andre!
I dag vil eg snakke om 48-timars regelen. Alle med barn i barnehagealder og alle som jobbar i barnehage, veit kva eg snakkar om. Alle har høyrt om det, og alle veit noko om det, men no skal eg gi deg eit bilde som kanskje gjer det enklare å overhalde regelen, sjølv om ungen er super frisk og kjempe energisk i to dagar, og du har veldig mykje du skulle ha gjort på jobben.
Kvifor skal du ta hensyn til dei andre ungane og foreldra i barnehagen? De er jo ferdige med spysjuka, det er ikkje ditt problem meir.
Jau, det kan verte ditt problem att. Når du har hatt ein omgang med spysjuka, så er du imun i 14 dagar, før du kan få det att. (Og JA!! Eg veit av personleg erfaring at dette slett ikkje berre er ei myte, både eg og ungane har fått det att to – og tre – gonger i samme omgang.) Så det seier seg sjølv at det fort kan verte ditt problem att, viss du ikkje overheld 48-timars regelen, ikkje sant?
Viss du ikkje overheld 48-timars regelen med ditt barn, smittar ditt barn nye (eller dei som alt har hatt det ein gong) barn, som kanskje også har foreldre ikkje overheld 48-timars regelen, og som då smittar ditt barn igjen. Og du sit att med svarteper og må tørke spy.
Det er her tilbakeblikket kjem inn. Når du får lyst til å sende ungen fortidleg i barnehagen att etter spysjuka, sjå nett tilbake på den dagen då ungen låg bleik og tusk på sofaen og sprang i skytteltrafikk mot do. Av og til rakk han det, av og til ikkje. Vil du gjere dette att om 14 dagar?
Neivel? Så overhald regelen då!
Takk! Min peikefinger i dag, me er ferdig med dette barnehageåret sin første omgang, måtte det verte den siste!
Pelle Gris er ein alvorleg og fornuftig liten gris, han er vant til å ta ansvar og er løysningsfokusert, ei evne han alltid viser fram i møte med Missjø Knit Grybin, ulven i nabolaget.
Mens småbrødrene er opptekne av å leike og ha det moro, gjer Pelle alltid unna plikter og oppgåver før han finn på leik og sprell. No skal du få høyre om kva han gjorde den dagen han skulle byggje seg hus.
La meg presentere deg for Dei tre små grisene og Ulven.
Pelle Gris gjekk rundt i nabolaget for å finne den perfekte plassen til huset sitt. Omsider fann han ut akkurat kvar han ville sette det opp. Han fann seg ein liten bakketopp, der han hadde fritt utsyn til alle kantar. Han likte å sjå om det kom nokon, viss vennene kom, kunne han lage klar saft og finne fram kjeks. Og viss det kom nokon som ville ete han, kunne han låse att døra og gøyme seg.
Då han hadde bestemt kor huset skulle stå, oppå den fine bakketoppen, begynte han å tenkje på kva han skulle byggje hus av. Han ville ha eit solid hus, som ikkje kom til å blåse vekk i Dagmar-stormar ein gong. (Dagmar var ein kraftig storm som velta trær og bles av hustak.)
Akkurat då han stod og tenkte, kom det ein bonde forbi. Han køyrde traktor, og bak traktoren hadde han ein tilhengar som var lasta med murstein. Pelle Gris spurde bonden om han kunne få kjøpe all mursteinen som bonden hadde i tilhengaren. Og det fekk han. Bonden kobla hengaren av og let Pelle Gris få låne traktorhengaren til han var ferdig med å byggje huset.
Pelle reiste så rett bort til murebutikken og kjøpte seg resten av utstyret han trengde, ei murskei, som ser ut som ein liten, rar spa, og nokre sekker med mørtel til å mellom mursteinane.
Så var han klar til å begynne med huset sitt. Han mura i veg og bestemte seg for å gjere seg heilt ferdig med huset sitt før han begynte med noko anna. Pelle Gris treivst med å jobbe, han tralla og song mens han mura stein for stein, heilt til huset var ferdig.
Då han var ferdig, og godt nøygd med seg sjølv, fann han ut at han fortjente ein belønning fordi han hadde vore så flink. Han for avgårde glad og førnøygd til butikken, der fyllte han oppi ein stor pose med smågodt som han ville kose seg med om kvelden i det nye huset sitt.
(Ein annan gong skal eg fortelje deg om korleis det gjekk då han var på veg heim med godteposen sin og møtte Missjø Knit Grybin på vegen. Historia ligg klar på pc’en min.)
Det er moro å dikte nye historiar, kjekt å verte kjend med karakterane, som Pelle Gris i dette tilfellet. Eg lagar ofte historiar på direkten. Viss du har lese ein del historiar og har litt fantasi, spinner du berre vidare på ein idè. Her kan du lese det forrige innlegget mitt om då eg brukte dei tre små grisene og Grybin til å fortelje to åringane mine eit eventyr med likheitstrekk med Bukkane Bruse.
Likar du bloggen min, så fortel meg gjerne om det. Blir veldig glad for tilbakemeldingar og kommentarar. Ut veke 41 er det haustferietilbod på hand- og fingerdokker i nettbutikken. Blant anna settet med Puslegrisen, Sporty Bust, Pelle Gris og Missjø Knit Grybin.
Ha ei fin haustferieveke, om du har fri eller om du er på jobb. Eg har fått ein dag haustferie, kanskje eg får tid til å lage endå fleire historiar?
I går dikta eg eit eventyr for to åringane mine på direkten. Eller å seie at eg dikta heilt på frihand, er vel å overdrive. Eg lot meg inspirere av «Bukkane Bruse» og improviserte vidare på det.
La meg presentere deg for Dei tre små grisene og Ulven.
Du hugsar kanskje Cola-eventyret frå 80-talet;
Det var tre colaflasker som skulle gå over ei bru. Under den brua budde det ein stor, fæl opptrekkar. Først skulle 0,33-flaska gå over. «No kjem eg og opnar deg!» seie opptrekkaren. «Nei, nei, ikkje ta meg, vent litt, so kjem 0,5. Han er mykje større og søtare enn meg!» «So gå då!».
Så kom 0,5-flaska. «No kjem eg og opnar deg!» sa opptrekkaren. «Nei, nei, ikkje ta meg, vent litt so kjem 1,5-literen. Han er mykje større og søtare enn meg!» Opptrekkaren svarar; «So gå då!»
Tilslutt kjem 1,5 liters flaska. «No kjem eg og opnar deg!» ropar flaskeopptrekkaren. «JAH! Berre kom du, for eg har skurkork!»
(For dei som tenkjer at 0,5 literen òg har skrukork, så hadde han ikkje det på 80 talet, då var det glasflasker med vanlege korkar på.)
Bukkane Bruse og ulven
Vel i går lot eg meg inspirere av Bukkane Bruse til å lage eit nytt eventyr om dei tre små grisene. Pelle Gris framstår igjen som ein helt, akkurat som han gjorde i forrige eventyr, han kjem med konstruktive løysningar. Pelle er rettferdig og løysningsorientert, og eit oppkomme av gode idear. Her er det eit tips til teater-song med ungane, den ultimate småbarnssongen som er grunnen til at eg kjøpte inn fingerdokkene til nettbutikken.
Ungane som såg på, som alle er 2 år, sat som spikra, dei elskar dokketeater. Skal eg fortelje deg ein hemmelegheit? Alle ungar elskar dokketeater! Det som er kjekt med fingerdokkene (som t.d. dei tre små grisene) er at du kan spele teater åleine. Eg tek alle tre grisene på ei hand og Missjø Knit Grybin, ulven, på den andre. Då kan eg ta opp Puslegrisen, den første vesle grisen, når han skal snakke, Sporty Bust når han skal snakke og Pelle Gris når det er hans tur, eller alle tre når dei framtrer som ein gjeng. Mens Pelle og Knit kan krangle mot kvarandre når det er deira tur. Sjå gjerne her på mine beste tips til eit godt dramaforløp.
Du kan det, du òg
Det er ikkje så vanskeleg å få til eit spennande dramaforløp eller ei kjekk samlingsstund, eg kan fortelje deg at min flotte medarbeidar hadde ei super samling forrige veke, alle, både ho, ungane og eg, storkosa oss og var heilt gale! Eg veit jo at eg jobbar med flinke folk, men eg trur alle kan lære å slå seg laus. Denne veka har eg i all fritid studert rettleiing, fordi eg er byrja å studere att på mine vaksne dagar. Men neste veke skal eg ta tak i mine «Sju Steg til ei Spennande Samlingsstund» som skal vere mitt første forsøk på å skape store omveltningar i samlingsstundene i barnehagen. STAY TUNED!
Mine eventyr om dei tre små grisene og ulven kjem òg i nettbutikken snart, som bonus til hand- og fingerdokkene, eller som e-bok for dei som kun ønskjer eventyret.
Du finne meg på Facebook og viss du likar bloggen, trykk på Like- eller Dele-knappen.
Samlingsstunda er hovudgrunnen til at eg jobbar i barnehage! Kanskje litt flåsete sagt, men det er dagens høgdepunkt, utan tvil. Eg har skrive mine beste tips til samlingsstunda tidlegare, men tenkjer at ein god ting ikkje kan seiast for ofte.
Kva med deg?
Det er ikkje alle som gler seg vilt til samlingsstunda. Nokon vert stressa av det, gruer seg til det er sin tur. Kanskje du ikkje finn på noko spennande, kanskje du ikkje får med deg ungane, kanskje du gruer deg for at andre vaksne skal sjå på deg, du føler deg ikkje flink nok. Dette har eg tenkt på i det siste. Og nedanfor skal du få tipsa mine/her skal du få høyra korleis det gjekk.
Kvifor vert det bra? Kva gjer eg rett?
Eg tenkjer tilbake på ei samling eg hadde rett etter ferien. Eg jobbar tre dagar i veka, og dette var første veka tilbake i jobb, det var framleis litt sommarferie. Litt kaotisk, slik det ofte er rett etter ferien. Ferien er slutt, men barnehageåret er ikkje byrja. Kor høyrer eg til no? På avdelinga eg gjekk på før ferien, eller på avdelinga eg skal gå på no når det nye året byrjar? Det trur eg både ungar og vaksne tenkjer.
Måndagen var me mange ungar og mange vaksne på ei avdeling, me gjorde det som var enklast; Me gjekk ut! I staden for å samle ungane til samlingsstund.
Onsdagen kom, eg byrja så smått å få samlingsabstinensar. Eg rota litt rundt i boksen, og me samla dei 35 ungane og alle vaksne, ca 10, sikkert. Inn på fellesrommet og samling vart det.
Og det er moro!!
Eg har stjerner i augo, og i hjarta, når me er ferdige. Ungane er mellom 2 og 6 år, og alle er medi samlinga. Alle sit i ro og har fokus på det eg gjer. Ungane har liksom litt stjerner i augo dei òg.
Så når kvelden kom gjorde eg noko korkje eg eller du gjer for ofte, eg begynte å tenkje på kva er det eg gjer bra? Kvifor vert dette vellykka?
Eg ventar ikkje til det er stille. Eg ventar ikkje til alle etternølarane har sett seg. Eg berre startar.
Denne onsdagen starta eg med oppvarming; «Minne-monne-manne…» Eg brukar stemma mi hardt i samlingsstunda, og er ofte litt sår i halsen etter samling. Så onsdag, for å fange barna (og dei vaksne) si merksemd, byrja eg med ei oppvarmingsregle eg lærte på eit kurs ein gong.
Alle skjønte at no byrjar det, viss eg ikkje vil gå glipp av noko, så må eg sette meg, og ha fokus framover.
Og ein annan hemmelegheit, merksemda må gå begge vegar. Du som er leiar og sit framme og forventar fullt fokus frå ungane, må gi fullt fokus tilbake.
Du må sjå alle ungane, kvar og ein, i augo, heile samlingsstunda.
Viss du ikkje viser at du kosar deg, kosar heller ikkje ungane seg. Sjå på dei, og SMIL, hank ungane inn med blikket ditt, vis at du ser nettopp den ungen, og gi han eller ho eit anerkjennande blikk. Sjå her eit innlegg eg skreiv i vinter om viktigheita av å smile til ungane, og andre.
Eg ser deg!!
Klarar du dette, har du langt på veg ei vellukka samlingsstund. Lukke til, og del gjerne bloggen vidare viss du likar han.
Eg var hjå ein ny frisør ein gong, og dei sender ut ein forhaldsvis hyggeleg sms nokre gonger i året. Relativt hyggeleg, seier eg, og det er fordi min sms alltid startar med; «Hei Gudsun!» Og deira potensielle kunde forsvinner umiddelbart, eg vert irritert og sur fordi dei skriv navnet mitt veldig feil, sjølv om dei berre har bytta ut ein bokstav. Gudrun er eit navn, men eg har aldri høyrt om nokon som heiter Gudsun.
Gudrun og Sjiraffen Laffen
Dette fekk meg då til å tenkje på kor mykje navnet vårt betyr for oss. Eg jobbar i år med toåringar, og me har brukt desse første vekene til å pugge navn, kvar einaste samling har me ein til to navnesongar, me har navnelappar ved matbordet og gebursdagslarvene er komne på veggen. Desse er kjekke å gå gjennom ved matbordet, kva heiter dei forskjellege larvene? (Ein av sommarfuglane skal heite Gudrun, så du skjønnar kva larvene heiter. Dei vart veldig søte, klipte ut larver og limte på hovudet til ungane, utruleg fine larver, dei aller finaste!)
Men det er ikkje berre ungane sitt navn som er viktig, foreldra har òg eit navn. Eg trur foreldra føler seg meir sett dersom me brukar deira navn. Her skal du få eit super-duper- tips hjå meg, korleis jukse seg til navnet til foreldra; I garderoben har me hengt opp bilde av ungane på plassen deira, på bildet har me skrive navnet til ungen OG navnet til foreldra. Smart, ikkje sant?
Dale Carnegie, han med Lev livet uten bekymringer-boka, veit du, har skrive fleire bøker. Blant anna klassikaren Hvordan vinne venner. Han skriv dette om navn;
«Hvordan du skal få folk til å like deg.
Prinsipp 3. Husk at en persons navn er for ham eller henne den vakreste lyd i språket.» (s 140)
Då er vel navn viktige, då, ikkje sant? Tips til oppstarts-navnesongar finn du her. I oppstarten er det fint med eit vers til kvar.
Eg har òg brukt Sjiraffen Laffen no i samlingane, han helser på alle ungane, og dei fleste gir han ein klem. Handdokker er eit flott redskap i samlingsstunda. Ungane henvender seg til dokka og vert meir aktive (på ein positiv måte, altså), dei snakkar til dokka, og høyrer på det dokka seier. Sjiraffen Laffen er jo veldig beskjeden, så han pleier berre å kviskre til meg, men han er glad i kos og klem. Og så syng dei til Laffen kvar gong, kva song dei syng? Sjiraffen Laffen, sjølvsagt.
Hugs at «sharing is caring», likar du bloggen, så del den med andre.
